Σχετικά με την οικοδόμηση διεθνούς αλληλεγγύης για την Ουκρανία: Τρεις προσεγγίσεις

www

https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1/9078-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%8D%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82

Author

Simon Pirani Zofia Malisz John Reimann Cheryl Zuur

Date

August 7, 2023

Με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία η δυτική αριστερά χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Ωστόσο, από τις 24 Φεβρουαρίου (2022) έχουν ξεκινήσει προσπάθειες για τη δημιουργία ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης προς την Ουκρανία. Διεθνείς ακτιβιστές μιλούν για το έργο τους

Simon Pirani, επίτιμος καθηγητής, Πανεπιστήμιο του DurhamΤο πιο πρόσφατο βιβλίο του για τη Ρωσία είναι το Communist Dissidents in Early Soviet Russia (2023) [1]

Πάντα πίστευα ότι η υποστήριξη των ανθρώπων που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βία είναι κεντρικό στοιχείο του σοσιαλισμού. Ήταν ο πόλεμος των ΗΠΑ στο Βιετνάμ που με ώθησε για πρώτη φορά στην πολιτική δράση, όταν ήμουν έφηβος. Η υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης στον ρωσικό ιμπεριαλισμό συνάδει με την υποστήριξη της βιετναμέζικης αντίστασης τότε και την υποστήριξη της παλαιστινιακής αντίστασης ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Για μένα, η διαφορά είναι ότι η Ουκρανία είναι πιο κοντά, με την έννοια ότι έχω ταξιδέψει εκεί, και στη Ρωσία, τα τελευταία τριάντα χρόνια. (Εργάστηκα και στις δύο χώρες ως δημοσιογράφος και κάνοντας ακαδημαϊκή έρευνα).

Μετά την εισβολή τον περασμένο Φεβρουάριο, οι πιο ουσιαστικές αντιδράσεις από το εργατικό κίνημα και τα κοινωνικά κινήματα στα οποία συμμετέχω ήταν οι άμεσες. Ορισμένοι νέοι από το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ταξίδεψαν στην Ουκρανία για να ενταχθούν σε εθελοντικές μονάδες- ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων οργάνωσε υλική βοήθεια για τις περιοχές της πρώτης γραμμής. Προσωπικά υποστήριξα αυτές τις προσπάθειες και έπαιξα έναν μικρό ρόλο στην προσπάθεια να αναδείξω την κατάσταση στις κατεχόμενες από τη Ρωσία περιοχές.

Στο εργατικό κίνημα, ίσως η πιο ξεκάθαρη φωνή υποστήριξης της ουκρανικής αντίστασης ήταν αυτή της Εθνικής Ένωσης Μεταλλωρύχων (NUM). Στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν απομείνει μεγάλα ορυχεία, αλλά το συνδικάτο -το οποίο ιστορικά ήταν ένα από τα ισχυρότερα, μέχρι την ήττα του στη μεγάλη απεργία για το κλείσιμο των ορυχείων το 1984-85, συνεχίζει να υποστηρίζει τους πρώην ανθρακωρύχους και τις κοινότητές τους. Έχει ιστορική σχέση με την Ουκρανία: το 1990 δημιουργήθηκαν δεσμοί [2] μεταξύ του συνδικάτου ανθρακωρύχων στο Durham, στη βορειοανατολική Αγγλία, με την Ανεξάρτητη Ένωση Ανθρακωρύχων της Ουκρανίας, αρχικά στο Pavlograd, στο δυτικό Donbass.

Αμέσως μετά την εισβολή, η NUM και άλλα συνδικάτα έστειλαν περισσότερες από 20.000 λίρες και υποστήριξαν συνδικαλιστές που οδήγησαν οχήματα γεμάτα ιατρικό εξοπλισμό και άλλες προμήθειες στην Ουκρανία και τα παρέδωσαν σε ακτιβιστές των συνδικάτων των ανθρακωρύχων εκεί [3]. Υπήρξαν τουλάχιστον επτά αποστολές αυτού του είδους. Μαζί με το NUM και το συνδικάτο μηχανοδηγών ASLEF, μια ισχυρή πηγή υποστήριξης ήταν μια διακομματική ομάδα, η Senedd Cymru [ουαλικό κοινοβούλιο] Μαζί για την Ουκρανία. Ο επικεφαλής νομικός σύμβουλος της Ουαλίας, Μίκ Αντόνιου, είναι ακτιβιστής του εργατικού κινήματος με ουκρανική οικογενειακή καταγωγή, και έχει ταξιδέψει αρκετές φορές για να παραδώσει οχήματα (με βοήθεια), μαζί με συναδέλφους του κοινοβουλίου και εκπροσώπους συνδικάτων.

Άλλα συνδικάτα έχουν συμμετάσχει ή τουλάχιστον έχουν δηλώσει την υποστήριξή τους σε τέτοιες δράσεις αλληλεγγύης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εκπροσωπούν δημόσιους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακό προσωπικό και εργαζόμενους στον τομέα της υγείας: οι προσπάθειες να τους προσελκύσουν συντονίζονται από την Ukraine Solidarity Campaign (Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Ουκρανία) [4], η οποία συνεργάζεται με τη Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ουκρανίας (KVPU).

Η USC διοργάνωσε επίσης τον περασμένο μήνα ένα συνέδριο με τίτλο "Μια άλλη Ουκρανία είναι εφικτή" [5], στο οποίο αναπτύχθηκαν εργατικές, φεμινιστικές και αντικαπιταλιστικές προοπτικές για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Ουκρανίας, σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση των συνομιλιών σε κυβερνητικό επίπεδο που πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Λονδίνο. Μια άλλη πρωτοβουλία, στην οποία συμμετείχα και εγώ η ίδια, ήταν η ενίσχυση του προφίλ της Solidarity Zone [6], της ομάδας υποστήριξης των Ρώσων που αναλαμβάνουν άμεση δράση κατά του πολέμου [7], για παράδειγμα μεταφράζοντας και διακινώντας υλικό.

Από την άποψη της πραγματικής υλικής βοήθειας που παρέχεται, όλες αυτές οι πρωτοβουλίες του εργατικού κινήματος και των αντικαπιταλιστικών κινημάτων είναι μικρότερες από τα βουνά υποστήριξης που παρέχονται στον ουκρανικό λαό από την κοινωνία των πολιτών με την ευρύτερη έννοια. Κοινοτικές ομάδες, εκκλησίες, εθελοντικές ενώσεις, φιλανθρωπικά ιδρύματα και (για παράδειγμα) οι Ουκρανοί που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι φίλοι τους όχι μόνο συγκέντρωσαν πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά αλλά και μετέφεραν οχήματα και άλλη βοήθεια στην Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά, η υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου προς τους Ουκρανούς πρόσφυγες ή προς τους Ρώσους που διαφεύγουν από τον πόλεμο και την καταστολή ήταν πολύ περιορισμένη. Ενώ η κυβέρνηση, για κυνικούς πολιτικούς λόγους, έκανε ευκολότερο για τους Ουκρανούς να φτάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο απ' ό,τι είναι για τους περισσότερους πρόσφυγες από άλλους πολέμους, εξακολουθεί να είναι δύσκολο. Ο αριθμός των Ουκρανών προσφύγων εδώ είναι αμελητέος σε σύγκριση με την Πολωνία, τη Γερμανία ή άλλες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης.

Κατά την άποψή μου, στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν δύο προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, στην οικοδόμηση μιας πλατιάς εκστρατείας αλληλεγγύης στην Ουκρανία. Το πρώτο είναι ότι, για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε σχετικά με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η βρετανική κυβέρνηση έχει υποστηρίξει σταθερά την Ουκρανία στρατιωτικά, π.χ. με προμήθειες όπλων. Αυτό έχει δώσει στην πιο δεξιά κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου εδώ και δεκαετίες την ευκαιρία να παριστάνει τον εραστή της ελευθερίας. Και αυτό έχει την επίδρασή του στην κοινωνία: τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν την Ουκρανία με συμπάθεια- ο πρόεδρος Ζελένσκι εμφανίζεται χαμογελαστός στις κάμερες με τους υπουργούς μας, οι οποίοι για τους ανθρώπους εδώ εκπροσωπούν τη λιτότητα και τον ρατσισμό. Η υποκρισία της βρετανικής άρχουσας τάξης, η οποία για τόσο πολύ καιρό κυριάρχησε σε μια αυτοκρατορία που έσταζε αίμα (και η οποία πέρασε τα τελευταία τριάντα χρόνια προσαρμόζοντας το χρηματοπιστωτικό της σύστημα προς όφελος των Ρώσων κλεπτοκρατών), είναι προφανής - ειδικά στις κοινότητες των μεταναστών, τα δεινά των οποίων έχουν διαμορφωθεί από τον βρετανικό και γενικά τον δυτικό ιμπεριαλισμό.

Υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η υποκρισία να προκαλέσει δυσαρέσκεια και διχασμό. Οι άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο που αντιμετωπίζουν συνεχή πίεση από το κράτος επειδή υποστηρίζουν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, ή που αντιμετωπίζουν καθημερινά τις συνέπειες της ρατσιστικής μεταναστευτικής πολιτικής του κράτους, δεν μπορούν να μην εντυπωσιαστούν από την "εύνοια" του κράτους προς τους Ουκρανούς, ή, για ένα άλλο παράδειγμα, προς τους πολιτικούς πρόσφυγες από το Χονγκ Κονγκ. Οι σοσιαλιστές και οι ακτιβιστές του εργατικού κινήματος που υποστηρίζουν την ουκρανική αντίσταση έχουν απαντήσει σε αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο - επιδιώκοντας να οικοδομήσουν συμμαχίες μεταξύ του αγώνα της Ουκρανίας και άλλων που αντιστέκονται στον άλλο ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια δουλειά σε εξέλιξη.

Το άλλο ζήτημα είναι ότι, όπως και σε άλλες δυτικές χώρες, υπάρχουν μετασταλινικές τάσεις που στην πράξη αντιτίθενται στην αλληλεγγύη με την Ουκρανία. Μια μικρή χούφτα εξτρεμιστών υπέρ του Πούτιν δημοσιεύει ηχητικά μηνύματα αλά Σολοβιόφ [8] ή Ρογκόζιν [9]. Αλλά οι πολυπληθέστερες ομάδες περιγράφουν τους εαυτούς τους ως "αντιιμπεριαλιστές", βλέποντας το Κρεμλίνο ως το μικρότερο κακό και την Ουκρανία ως εργαλείο των δυτικών δυνάμεων, ή ως "ειρηνιστές" που εκδίδουν ανειλικρινείς εκκλήσεις για ειρηνευτικές συνομιλίες, χωρίς π.χ. απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων, και επαναλαμβάνουν τα λεγόμενα του Κρεμλίνου για το ΝΑΤΟ που φταίει για τον πόλεμο. Στο Εργατικό Κόμμα, λοιπόν, η αριστερή μειοψηφία είναι διχασμένη: Ο Τζον ΜακΝτόνελ (ουσιαστικά αναπληρωτής ηγέτης των Εργατικών όταν ο Τζέρεμι Κόρμπιν ήταν ηγέτης), έχει υποστηρίξει "την παροχή όπλων στους Ουκρανούς για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους" [10]- ο ίδιος ο Κόρμπιν είναι εναντίον αυτού [11].

Κοιτάζοντας προς τα πίσω, νομίζω ότι, συλλογικά, όσοι στο εργατικό κίνημα είχαν σχέσεις με τη Ρωσία και την Ουκρανία έκαναν πολύ λίγα μετά το 2014 για να εξηγήσουν την άποψή μας. Αυτός ο λεγόμενος "αντιιμπεριαλισμός" ήταν ήδη έντονος, τόσο σε σχέση με την Ουκρανία [12] όσο και με τη Συρία [13]. Όπως και άλλοι, έκανα μεμονωμένες προσπάθειες να του αντιταχθώ [14], αλλά οι προσπάθειες αυτές ήταν ανεπαρκείς. Ακριβώς όπως η πληγή των παράνομων, υποστηριζόμενων από τη Ρωσία "δημοκρατιών" φώλιαζε στο σώμα της ουκρανικής κοινωνίας, έτσι και οι αντιδραστικές μορφές ιδεολογίας που τις υποστήριζαν ροκάνιζαν το εργατικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη.

Ένα καλό πράγμα που συνέβη τους τελευταίους 18 μήνες είναι ότι τα ζητήματα αυτά βγήκαν στο φως και συζητήθηκαν ευρύτερα. Ας ελπίσουμε ότι το πολύ διαδεδομένο, και πολύ ανθρώπινο, συναίσθημα μεταξύ των απλών ανθρώπων στο Ηνωμένο Βασίλειο, ότι οι Ουκρανοί αξίζουν αλληλεγγύη ενάντια σε μια βάναυση, βίαιη επίθεση, θα χρησιμεύσει ως υπόβαθρο για μια νέα αποσαφήνιση του τι πραγματικά σημαίνει σοσιαλιστικός αντιιμπεριαλισμός.

Zofia Malisz, Διεθνές Γραφείο του Razem

Το Razem [15] είναι ένα αριστερό κόμμα στην Πολωνία [16] με έξι βουλευτές και δομές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Υποστηρίζουμε την κυριαρχία της Ουκρανίας, καθώς και τις προσπάθειες του λαού της Λευκορωσίας και της Ρωσίας να εκδημοκρατίσουν τις χώρες τους από τότε που το κόμμα μας ιδρύθηκε το 2015 (βλ. "Polityka wschodnia" [17]). Μετά τη ρωσική εισβολή ξεκινήσαμε και συνδιοργανώσαμε αρκετές καμπάνιες, συχνά σε συνεργασία με το Sotsialnyi Rukh (Κοινωνικό Κίνημα) [18], για να κερδίσουμε την υποστήριξη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας αριστεράς για την αποστολή όπλων που χρειαζόταν ο ουκρανικός λαός για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Συνιδρύσαμε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αλληλεγγύης στην Ουκρανία (ENSU) [19], το οποίο είναι τόσο ενεργό σήμερα. Εκεί εργαστήκαμε στο πλαίσιο της φεμινιστικής ομάδας "δικαίωμα στην αντίσταση". Η συναρχηγός μας Μαγκνταλένα Μπιεγιάτ και άλλες γυναίκες βουλεύτριες του αριστερού συνασπισμού κατέθεσαν πρόταση στο Σέιμ (Sejm) [20] για την επιτάχυνση της πρόσβασης στην άμβλωση για τις Ουκρανές προσφύγισσες που είχαν υποστεί βιασμό. Δυστυχώς η δεξιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία την απέρριψε. Άλλες πρωτοβουλίες του ENSU περιλαμβάνουν επίσης μια επίσκεψη στο Λβιβ το 2022 με διάφορους αριστερούς βουλευτές. Αμέσως μετά την εισβολή συγκεντρώσαμε μέλη των αριστερών κομμάτων της Σκανδιναβίας και της Ανατολικής Ευρώπης στη Βαρσοβία και εκδώσαμε δήλωση υποστήριξης της Ουκρανίας [21], καταδικάζοντας την εισβολή και κάνοντας έκκληση για κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η συνεργασία μας σε μια σειρά θεμάτων [22], συμπεριλαμβανομένης της διαγραφής του ουκρανικού εξωτερικού χρέους [23], έκανε τη διαφορά, με τη μορφή διαφόρων νομοθετικών προσπαθειών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ υπέρ της υποστήριξης της διαγραφής. Αυτό ήταν αποτέλεσμα πλατιών εκστρατειών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συναντήσεων, συνεντεύξεων Τύπου και άρθρων για το θέμα [24], στις οποίες λάβαμε άμεσα μέρος, τις οποίες ξεκινήσαμε ή συντονίσαμε.

Συμμετείχαμε σε αμέτρητες συναντήσεις, ζωντανά και εξ αποστάσεως το 2022, με την παγκόσμια αριστερά, για να αμφισβητήσουμε τη ρωσική προπαγάνδα σχετικά με την εισβολή και την ουκρανική κρατική υπόσταση. Αντιμετωπίσαμε τα ψεύδη που έχουν ενσωματωθεί στην αριστερά, ιδιαίτερα στο δυτικό "ειρηνευτικό" κίνημα. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να εξηγήσουμε τις πολυπλοκότητες της κατάστασης στην περιοχή μας, τις οποίες πολλοί απογοητευτικά αγνοούσαν ή επέλεγαν να αγνοήσουν - παρά τις σχέσεις δεκαετιών. Ως συνέπεια αυτής της απροθυμίας να ασχοληθεί με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η αριστερά της Ανατολικής Ευρώπης και να υποστηρίξει την ουκρανική κυριαρχία, αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε την Προοδευτική Διεθνή και το Diem25 [25] λίγο μετά την εισβολή [26].

Πιστεύουμε ότι τα αριστερά κινήματα της πολωνικής, ουκρανικής και ρωσικής αντιπολίτευσης έχουν μοναδική συμβολή στην παγκόσμια αριστερά. Οι παραδόσεις μας και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, είτε είναι γεωπολιτικές είτε προέρχονται από τον μετασχηματισμό, είναι διαφορετικές, το ίδιο και οι λύσεις και οι τρόποι επικοινωνίας μας. Πολλά μπορούν να διδαχθούν από εμάς. Μια από τις δυσκολότερες προκλήσεις είναι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογικοποίηση στις κοινωνίες μας. Εξαιτίας αυτού βλέπουμε το μεγάλο ρίσκο που συνεπάγεται η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας - πιστεύουμε, μαζί με τους συνεργάτες μας στην Ουκρανία, ότι θα πρέπει να ανοικοδομηθεί προς όφελος του λαού, όχι των ξένων εταιρειών ή των εγχώριων ολιγαρχών, με μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές υποδομές και τη στήριξη των εργαζομένων, των γυναικών, καθώς και στην καλλιέργεια της από κάτω προς τα πάνω κοινοτικής οργάνωσης που αναπτύχθηκε έντονα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό επικοινωνούν συνεχώς οι πολιτικοί μας (εκπρόσωποι): δεν μπορεί να υπάρξει ξεπούλημα της Ουκρανίας σε εταιρείες με αντάλλαγμα όπλα. Αυτές τις μέρες καταβάλλουμε το μεγαλύτερο μέρος των προσπαθειών μας για την Ουκρανία στην εκστρατεία για την ανοικοδόμηση με κοινωνικό προσανατολισμό.

Το Razem θέλει επίσης να προσφέρει στα εκατομμύρια των Ουκρανών προσφύγων στην Πολωνία το όραμά μας για ένα ασφαλές, περιβαλλοντικά βιώσιμο κράτος πρόνοιας για όλους [27]. Ένα όραμα που πιστεύουμε ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε μαζί τόσο στην Πολωνία όσο και στην Ουκρανία. Θέλουμε να δείξουμε ότι η Ουκρανία, προκειμένου να ανοικοδομηθεί, χρειάζεται οι εργαζόμενοί της να επιστρέψουν σε σταθερές συνθήκες εργασίας με διευρυμένα εργασιακά δικαιώματα. Χρειάζεται οι βετεράνοι της να θεραπευτούν και να έχουν υποστήριξη από έναν καλά χρηματοδοτούμενο τομέα δημόσιων υπηρεσιών. Τα παιδιά της πρέπει να είναι σε θέση να μεγαλώσουν με την προοπτική ενός πλανήτη όχι μόνο βιώσιμου, αλλά και ακμάζοντος. Χρειαζόμαστε την ουκρανική νίκη γι' αυτό, καθώς και μεγάλη αριστερή συνεργασία και εκστρατεία από κοινού για την κοινωνική Ουκρανία. Συνεχίζουμε να ανοίγουμε το δρόμο γι' αυτό με τους συνεργάτες μας, τόσο στο πλαίσιο της οργάνωσης της Συμμαχίας Πράσινης Αριστεράς της Κεντρικής-Ανατολικής Ευρώπης (Central-Eastern European Green-Left Alliance)που έχουμε δημιουργήσει, συμπεριλαμβανομένων των ουκρανικών εταίρων (που ξεκινάει αυτή τη στιγμή). Συνεργαζόμαστε επίσης με άλλους στη δυτική αριστερά που είναι πρόθυμοι να εμπλακούν και να αναπτύξουν συγκεκριμένες προτάσεις σχεδίων ανασυγκρότησης που αμφισβητούν τα νεοφιλελεύθερα σχέδια (π.χ. πολλοί ακτιβιστές στο Ηνωμένο Βασίλειο και ορισμένοι πολιτικοί των Εργατικών).

Υπάρχει ευρεία συναίνεση στην Πολωνία, όπως γνωρίζετε, όσον αφορά την καταδίκη της εισβολής καθώς και την πολιτική και στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία. Δεν υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με αυτό εντός της αριστεράς στην Πολωνία. Είμαστε όμως μια πολιτική δύναμη που παρακολουθεί προσεκτικά τη στάση της κυβέρνησης και τις πιθανές αναδυόμενες ακροδεξιές απειλές για τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Επικρίνουμε επίσης κάθε προσπάθεια να θυσιαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη κ.λπ. όσον αφορά οποιοδήποτε ζήτημα που αφορά Ρώσους πολίτες σε πολωνικό έδαφος.

Τζον Ράιμαν και Σέριλ Ζουρ, συμπρόεδροι της Ukraine Socialist Solidarity Campaign[28]

Η υποστήριξη της Ουκρανίας είναι η συγκεκριμένη έκφραση της υπ' αριθμόν ένα ευθύνης για κάθε σοσιαλιστή. Αυτή η ευθύνη είναι η διεθνής αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Αλλά αυτή δεν είναι απλώς κάποια ηθική ευθύνη- είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ταξική πάλη στη χώρα μας.

Βλέπουμε την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ως ένα αποφασιστικό βήμα στη γενική παγκόσμια διαδικασία της ανόδου του ακροδεξιού εθνικισμού, του φανατισμού και της αντεπανάστασης. Όσο περισσότερο πετυχαίνει ο Πούτιν, τόσο περισσότερο προχωράει αυτή η διαδικασία. Το είδαμε αυτό με την αντεπανάσταση υπό την ηγεσία του Άσαντ/Πούτιν στη Συρία, η οποία έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ανατροπή ολόκληρης της Αραβικής Άνοιξης. Και η Αραβική Άνοιξη, στην πραγματικότητα, ενέπνευσε τους εργαζόμενους και τους νέους σε όλο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα της ήττας της (προς το παρόν) ήταν, μεταξύ άλλων, η άνοδος της θρησκευτικής αντίδρασης - του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην προκειμένη περίπτωση.

Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τραμπ χρησιμοποίησε τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και την ισλαμοφοβία ως σημαντικό εργαλείο για να εκλεγεί το 2016. Μόλις ανέλαβε το αξίωμά του, η πρώτη του σημαντική πρωτοβουλία ήταν να απαγορεύσει, στην ουσία, την είσοδο μουσουλμάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πώς η αντεπανάσταση υπό την ηγεσία του Πούτιν είχε αντίκτυπο στην πολιτική εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ υποστηρίζει τον Πούτιν όχι μόνο επειδή για πολλά χρόνια χρημάτισε ως συνεργάτης της ρωσικής ολιγαρχίας για το ξέπλυμα χρήματος [29]. Η υποστήριξή του οφείλεται επίσης σε πολιτική συγγένεια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ακροδεξιοί πολιτικοί, ακόμη και ξεκάθαροι ρατσιστές και φασίστες όπως το America First [30] και άτομα όπως ο Ματ Χάιμπαχ [31], υποστηρίζουν τον Πούτιν. Αν η ιμπεριαλιστική εισβολή του Πούτιν πετύχει έστω και εν μέρει, θα ενισχύσει αυτές τις δυνάμεις και θα προωθήσει περαιτέρω τα παγκόσμια αντιδραστικά κινήματα.

Τέλος, αν εμείς ως σοσιαλιστές και ως ακτιβιστές της εργατικής τάξης αγνοήσουμε αυτή τη μαζική επίθεση στον ουκρανικό λαό, τι λέμε στους εργαζόμενους των ΗΠΑ; Θα λέγαμε στους εργάτες "σκεφτείτε μόνο τον εαυτό σας με την πιο άμεση έννοια. Σκεφτείτε μόνο το δικό σας μισθό. Μη σκέφτεστε τα ευρύτερα ζητήματα που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές μας". Δεν θα ήταν διαφορετικό από το να λέμε ότι η καταπίεση των γυναικών, ή των έγχρωμων ή των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων δεν είναι ένα θέμα για όλους τους εργαζόμενους, που πρέπει να αντιταχθούν. Θα ήταν αδύνατο να συμβάλουμε στην ισχυροποίηση της εργατικής τάξης με αυτή τη στάση, πόσο μάλλον στην οικοδόμηση ενός πραγματικά εργατικού σοσιαλιστικού κινήματος.

Ως αποτέλεσμα αυτού, μια μικρή ομάδα από εμάς ίδρυσε την Ukraine Socialist Solidarity Campaign λίγο μετά την έναρξη της εισβολής του 2022 στην Ουκρανία. (Στην πραγματικότητα, η στρατιωτική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ξεκίνησε το 2014). Στηριζόμαστε σε διάφορα κοινά σημεία, συμπεριλαμβανομένου του αιτήματος ότι για να πολεμήσει τους εισβολείς η Ουκρανία θα πρέπει να λάβει όλα τα όπλα που χρειάζεται και χωρίς όρους [32]. Αυτό σημαίνει ότι επικρίνουμε τον Μπάιντεν όχι επειδή στέλνει όπλα στην Ουκρανία, αλλά, αντίθετα, επειδή είναι πολύ διστακτικός και βάζει πολλούς περιορισμούς στην Ουκρανία, για το πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα. Αυτή είναι μια ασυνήθιστη θέση για τους σοσιαλιστές, αλλά δεν είναι πρωτοφανής. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι σοσιαλιστές των ΗΠΑ κάλεσαν τις ΗΠΑ να στείλουν όπλα στους Ισπανούς δημοκρατικούς που πολεμούσαν τον φασισμό, και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κανένας σοσιαλιστής στις ΗΠΑ δεν θα είχε αντιταχθεί στην αποστολή όπλων από τις ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση για την καταπολέμηση των Ναζί.

Η Ukraine Socialist Solidarity Campaign έχει έντονη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας στο Facebook με πάνω από 630 μέλη [33] και σχεδόν 2.000 οπαδούς στο Twitter [34]. Και οι δύο αυτές ομάδες παρουσιάζουν ειδήσεις και αναλύσεις σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Έχουμε ένα δίκτυο με αρκετές δημόσιες πηγές [35]. Έχουμε επίσης τακτικά δημόσια φόρουμ Zoom για θέματα όπως οι περιβαλλοντικές πτυχές του πολέμου στην Ουκρανία, η ιρανική επανάσταση, το αν η Ρωσία είναι φασιστική (με τον Ilya Budraitskis), η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, και προσεχώς μια παρουσίαση για το Holodomor [36]. Τα βίντεο αυτών των φόρουμ είναι διαθέσιμες στο κανάλι μας στο youtube [37] .

Μια από τις πιο σημαντικές συζητήσεις που κάναμε ήταν μια σειρά δύο τμημάτων για τις "φασιστικές ιδέες στην αριστερά". Αυτή ήταν μια συζήτηση για το πώς και γιατί οι ιδέες της ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των φασιστικών ιδεών, έχουν φτάσει να διαπερνούν το σοσιαλιστικό κίνημα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας επειδή - πρέπει να το παραδεχτούμε - η πλειοψηφία του σοσιαλιστικού κινήματος και της "αριστεράς" γενικότερα υποστηρίζει ή τουλάχιστον απολογείται και δικαιολογεί την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Αποφασίσαμε ρητά να συμπεριλάβουμε το "σοσιαλιστικό" στο όνομά μας επειδή πιστεύουμε ότι είναι ζωτικής σημασίας να διεκδικήσουμε τον σοσιαλισμό από αυτή την προδοσία.

Αυτή η προδοσία δεν είναι τυχαία. Σχετίζεται με το γενικά χαμηλό πολιτικό επίπεδο της εργατικής τάξης των ΗΠΑ, μιας εργατικής τάξης που δεν είχε ποτέ το δικό της πολιτικό κόμμα και που δέχεται επίθεση, τόσο ιδεολογικά όσο και πρακτικά, εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτή η ιδεολογική επίθεση έχει πραγματοποιηθεί όχι μόνο από την καπιταλιστική τάξη, αλλά και από τους ίδιους τους ηγέτες μας -κάθε πτέρυγα της συνδικαλιστικής ηγεσίας- οι οποίοι έχουν επίσης συνεργαστεί για να βοηθήσουν τους καπιταλιστές να ρίξουν τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών των ΗΠΑ.

Έτσι, ενώ η πλειοψηφία των εργατών των ΗΠΑ υποστηρίζει την Ουκρανία, το κάνει παθητικά. "Δεν είναι για μένα (μας) να παίξω ενεργό, ανεξάρτητο ρόλο στην πολιτική", είναι η στάση τους.

Εκτός από τα τακτικά μας φόρουμ, η Ukraine Socialist Solidarity Campaign έχει κινητοποιηθεί στο δρόμο όπου και όταν μπορούμε. Έχουμε συμμετάσχει σε ευρύτερες κινητοποιήσεις στο δρόμο για την υποστήριξη της Ουκρανίας, για παράδειγμα σε μια πορεία ενότητας που οργανώθηκε από Ιρανούς Αμερικανούς στο Σαν Φρανσίσκο. Έχουμε επίσης κινητοποιηθεί για να αντιμετωπίσουμε τη φιλοπουτινική προπαγάνδα της "αριστεράς", όπως η Code Pink και διάφοροι "σοσιαλιστές". Έχουμε επίσης πραγματοποιήσει κάποια συγκέντρωση χρημάτων για την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης πώλησης μπλουζών που σχεδιάσαμε, και ένα μέλος μας μετέφερε πραγματικά ιατρικές προμήθειες στην Ουκρανία πέρυσι. Αυτή τη στιγμή ενθαρρύνουμε τα συνδικάτα να περάσουν ένα ψήφισμα που φτιάξαμε [38] και το οποίο ζητά πλήρη υποστήριξη - συμπεριλαμβανομένων των όπλων - για την Ουκρανία και έχουμε επίσης ένα ψήφισμα που ζητά από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency) να αναλάβει τη λειτουργία του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια (μπορείτε να το υπογράψετε εδώ) [39].

Είμαστε ακόμα μια πολύ μικρή ομάδα ακτιβιστών και, δύσκολα μπορούμε να έχουμε σημαντική επίδραση στα αντικειμενικά γεγονότα. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νέος ξεσηκωμός της εργατικής τάξης στις Ηνωμένες Πολιτείες και παγκοσμίως. Ελπίζουμε να βοηθήσουμε στην προετοιμασία αυτού του δρόμου προσπαθώντας να ξεκαθαρίσουμε μερικά από τα πιο ζωτικά πολιτικά ζητήματα της εποχής, πολλά από τα οποία περιστρέφονται γύρω από τη φασιστική ιμπεριαλιστική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτό και η οικοδόμηση υποστήριξης για την Ουκρανία στο μέγιστο βαθμό που μπορούμε.

Είναι τιμή και προνόμιο να συνεργάζομαι και να σχετίζομαι με αυτούς τους γενναίους Ουκρανούς και Ρώσους συντρόφους (καθώς και άλλους) που αγωνίζονται ενάντια στην αντεπανάσταση υπό την ηγεσία του Πούτιν. Πιστεύουμε ότι, μαζί με μια ανανεωμένη εργατική εξέγερση, αυτού του είδους η συνεργασία τόσο στο ιδεολογικό όσο και στο πρακτικό πεδίο θα αποτελέσει τη βάση για την αναγέννηση ενός νέου, υγιούς, προσανατολισμένου στην εργατική τάξη σοσιαλιστικού κινήματος.

https://posle.media/language/en/building-international-solidarity-for-ukraine-three-perspectives/

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] https://www.troubador.co.uk/bookshop/history-politics-society/communist-dissidents-in-early-soviet-russia/

[2] https://peopleandnature.wordpress.com/2022/07/06/durham-and-ukraine-miners-historic-links-of-friendship/

[3] https://ukrainesolidaritycampaign.org/2022/08/05/union-aid-arrives-for-miners-resistance-in-ukraine/

[4] https://ukrainesolidaritycampaign.org

[5] https://www.chartist.org.uk/another-ukraine-is-possible/

[6] https://t.me/solidarity_zone

[7] https://posle.media/language/en/whether-one-prison-is-better-than-another-is-not-the-point-it-shouldnt-be-there-in-the-first-place/

[8] https://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Solovyov_(TV_presenter)

[9] https://en.wikipedia.org/wiki/Dmitry_Rogozin

[10] https://labourhub.org.uk/2023/02/21/the-ukrainian-question-for-socialists/

[11] https://www.stopwar.org.uk/article/corbyn-is-right-the-sooner-the-war-in-ukraine-ends-the-better/

[12] https://peopleandnature.wordpress.com/2014/03/28/take-sides-with-people-not-with-putin/

[13] https://leilashami.wordpress.com/2018/04/14/the-anti-imperialism-of-idiots/

[14] https://peopleandnature.wordpress.com/2014/10/19/ukraine-war-as-a-means-of-social-control/

https://peopleandnature.wordpress.com/2014/10/19/ukraine-war-as-a-means-of-social-control/

https://www.opendemocracy.net/en/odr/eastern-ukraine-we-need-new-ways-of-organising/

https://piraniarchive.wordpress.com/investigations-campaigns-and-other-stuff/stop-calling-warmongers-anti-war-activists/

[15] https://partiarazem.pl

[16] https://www.greenleft.org.au/content/razem-building-left-alternative-poland

[17] https://partiarazem.pl/stanowiska/2019/07/08/polityka-wschodnia-razem

[18] https://rev.org.ua

[19] https://ukraine-solidarity.eu

[20] Το Σέιμ (πολωνικά: Sejm), επίσημα γνωστό ως Σέιμ της Δημοκρατίας της Πολωνίας (Sejm Rzeczypospolitej Polskiej), είναι η κάτω βουλή του κοινοβουλίου δύο σωμάτων της Πολωνίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/Σέιμ

[21] https://partiarazem.pl/stanowiska/2022/02/25/stanowisko-razem-ws-napasci-rosji-na-ukraine

[22] https://commons.com.ua/en/yak-inozemni-livi-dopomagayut-ukrayini-u-vijni/

[23] https://www.facebook.com/watch/?v=1249390959142200

[24] https://krytykapolityczna.pl/swiat/ukraina-lewica-po-wojnie-zofia-malisz/

[25] https://diem25.org/the-progressive-international-an-open-call-to-all-progressive-forces/

https://en.wikipedia.org/wiki/Progressive_International

[26]

https://partiarazem.pl/stanowiska/2022/03/01/razem-leaves-progressive-international-and-diem25

[27] https://partiarazem.pl/stanowiska/2022/03/30/stanowisko-rady-krajowej-razem-ws-integracji-pracownikow-z-ukrainy

https://www.facebook.com/watch/?v=1249390959142200

[28] https://oaklandsocialist.com