Collective
[Αναδημοσιεύουμε εδώ το ελληνικό κείμενο, μαζί με τις πρώτες υπογραφές. Για τις άλλες γλώσσες και τις υπογραφές όπως διαμορφώνονται, βλ. το https://utopiarossa.blogspot.com/2022/05/con-la-resistencia-del-pueblo-ucraniano.html? μαζί με το μήνυμα: «Παρακαλούμε, βοηθήστε μας να κυκλοφορήσει (για επαφή: erre.emme@enjoy.it)» ]
Όπως και την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα του βιετναμέζικου λαού, ήμασταν πάντα στο πλευρό των καταπιεσμένων ή δεχόμενων επιθέσεις λαών, είτε οι επιτιθέμενοι ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες (και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ) είτε η ΕΣΣΔ (και οι σύμμαχοί της στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας). Γνωρίζουμε ότι, ενώ διασχίζουμε διαφορετικούς ωκεανούς και ηπείρους, ο αγώνας για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση των λαών είναι ενιαίος και παγκόσμιος.
Ποτέ δεν δεχτήκαμε, και δεν δεχόμαστε ούτε τώρα, ότι μια δύναμη ή ένα στρατιωτικό μπλοκ μπορεί να εμποδίσει έναν λαό να αποφασίσει για το μέλλον του. Αυτό αντιβαίνει στο δικαίωμα των λαών για εθνική αυτοδιάθεση.
Για τους λόγους αυτούς στεκόμαστε μαζί με την αντίσταση του ουκρανικού λαού ενάντια στην επιθετικότητα του ρωσικού ιμπεριαλισμού και την προσπάθειά του να ξαναχτίσει την παλιά τσαρική αυτοκρατορία, που αργότερα μετατράπηκε σε σοβιετική. Όπως και με άλλους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, η αλληλεγγύη μας προς το λαό της Ουκρανίας είναι άνευ όρων και ανεξάρτητη από οποιαδήποτε κρίση για την πολιτική του ηγεσία, καθώς εναπόκειται μόνο στους Ουκρανούς και τις Ουκρανές να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας τους. Ομοίως, εναπόκειται αποκλειστικά στον λαό της Ουκρανίας να αποφασίσει αν θα συνεχίσει τον πόλεμο για την εθνική ανεξαρτησία και τους όρους ειρήνης με τον επιτιθέμενο.
Η αποτελεσματική ουκρανική αντίσταση στην εισβολή της ρωσικής υπερδύναμης αποδεικνύει αναμφίβολα τη δύναμη του ηθικού παράγοντα και ποια είναι η βούληση του λαού: το ακριβώς αντίθετο από εκείνες τις ημιρατσιστικές θεωρίες που θεωρούν τους Ουκρανούς και τις Ουκρανές παιχνίδι στα χέρια του ΝΑΤΟ. Με αυτή την έννοια μπορούμε αντίθετα να πούμε ότι ο ουκρανικός λαός έχει ήδη νικήσει ηθικά και πολιτικά. Από την άλλη πλευρά, η στρατιωτική νίκη που προφανώς υποστηρίζουμε θα είναι πιο δύσκολη.
Ο πόλεμος που προκάλεσε το ημιδικτατορικό καθεστώς του Πούτιν:
- είναι μια επίθεση κατά της ζωής των Ουκρανών πολιτών και κατά της ανεξαρτησίας του ουκρανικού λαού,
- είναι μια επίθεση κατά των Ρώσων πολιτών-στρατιωτών όλων των εθνικοτήτων, που στέλνονται στο σφαγείο και θυσιάζονται για να ενισχύσουν το εσωτερικό πολιτικό καθεστώς και τον ρωσικό καπιταλισμό,
- αποτελεί απειλή του ιμπεριαλισμού και του μεγαλορώσικου εθνικισμού για όλες τις μετασοβιετικές δημοκρατίες,
- αποτελεί υποκίνηση για τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να πραγματοποιήσουν στρατιωτικές επεμβάσεις στον κόσμο,
- είχε ήδη ως αποτέλεσμα την ενίσχυση και επέκταση του ΝΑΤΟ, αυξάνοντας τις στρατιωτικές δαπάνες,
- αποτελεί υποκίνηση για τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, αφού η Ουκρανία είχε εκούσια παραχωρήσει στρατηγικές και τακτικές κεφαλές στη Ρωσία, καθώς και τα αεροπλανοφόρα που την έκαναν την τρίτη πυρηνική δύναμη στον κόσμο. Σε αντάλλαγμα, το 1994 η Ρωσία υποσχέθηκε να σεβαστεί την ακεραιότητα και την κυριαρχία της Ουκρανίας. Ήταν το πρώτο κράτος στον κόσμο (μετά τη Νότια Αφρική) που εφάρμοσε μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό.
Ο ισχυρισμός του ρωσικού εθνικιστικού ημιδικτατορικού καθεστώτος, που είναι υποστηρικτής πολλών οργανώσεων της ευρωπαϊκής δεξιάς, σκοπεύει να «αποναζιστικοποιήσει» την Ουκρανία αποτελεί προσβολή για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, για τον αντιφασισμό, για τη θυσία των ίδιων των σοβιετικών λαών στον πόλεμο κατά του Τρίτου Ράιχ.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι πρόκειται για πόλεμο μεταξύ ιμπεριαλισμών, διότι η Ουκρανία δεν είναι ιμπεριαλιστική χώρα, αλλά διαπερνιέται τόσο από το ρωσικό όσο και από το δυτικό κεφάλαιο.
Η ειρήνη δεν μπορεί να γίνει κατανοητή ως μια συμφωνία μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που μοιράζουν σφαίρες επιρροής πάνω από τους λαούς.
Δεν μπορούμε απλά να πούμε «σταματήστε τον πόλεμο», αλλά πρέπει να αγωνιστούμε για την απόσυρση των στρατευμάτων εισβολής ή τη στρατιωτική τους ήττα.
Δεν μπορεί να λέμε στον ουκρανικό λαό «αντισταθείτε!» χωρίς να αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να προμηθεύεται επαρκή όπλα για τη νόμιμη άμυνά του, όπου και όπως μπορεί. Δεν μπορεί να υπάρξει ίση απόσταση μεταξύ της αντίστασης ενός λαού και του επιτιθέμενου.
Γι’ αυτό καλούμε για τη μέγιστη πνευματική και υλική αλληλεγγύη στην αντίσταση του ουκρανικού λαού ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή του Πούτιν. Καλούμε για αλληλεγγύη με εκείνους στη Ρωσία που αντιτίθενται στον πόλεμο διακινδυνεύοντας πολλά χρόνια στη φυλακή και με εκείνους τους Ρώσους στρατιώτες που αρνούνται να συνεχίσουν να πολεμούν εναντίον των Ουκρανών αδελφών τους.
Εκτός από τις τοπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης με το λαό της Ουκρανίας, προτείνουμε να οργανωθεί μια Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης με την ουκρανική αντίσταση, όπως έγινε ήδη για τον απελευθερωτικό αγώνα στο Βιετνάμ και ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στο Ιράκ.
Με βάση τη δήλωσή μας, προσχωρούμε στην πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αλληλεγγύης με την Ουκρανία (ENSU).
Πρώτες υπογραφές:
(Argentina) Horacio Tarcus, Beatriz Sarlo, Vera Carnovale, Laura Fernández Cordero, Martín Baña, Alejandro Gallian, Maristella Svampa, Pablo Stefanoni, Pablo Alabarces, Carlos Altamirano, Carlos Penelas, Mariano Schuster, Abel Gilbert, Alejandro Katz, Horacio Ricardo Silva, Karina Jannello, Adrián Gorelik, Hugo Vezzetti, Patricia Collado
(Brasil) Maria Elisa Cevasco, Vanessa Oliveira, Fernanda Melchionna, Sâmia Bomfim, Vivi Reis, Luciana Genro, Roberto Robaina, Israel Dutra, Pedro Fuentes, Bruno Magalhães
(Canada) Jeffery R. Webber, Peter McLaren
(Chile) Patricio Calderón
(Cuba) Julio César Guanche, Samuel Farber
(Deutschland) Harald Etzbach, Eva Gelinsky
(Ecuador) Marc Saint-Upery
(Ελλάδα [Greece]) Pantelis Afthinos, Tassos Anastassiadis, Elea Foster, Dimitris Hilaris, Dimitris Karellas, Yannis Konias, Kostas Kousiantas, Moisis Litsis, Zetta Melambianaki, Sonia Mitralia, Yorgos Mitralias, Louiza Mizan, Athena Moss, Giannis Papadimitriou, Spyros Staveris, Manthos Tavoularis, Sissy Vovou
(España) Jaime Pastor Verdú, Alfons Bech, Francesc Matas
(Euskal Herria) Joxe Iriarte «Bikila»
(France) Michel Antony, Michael Löwy, Richard Neuville, Dardo Scavino, Jean Puyade, Christian Mahieux, Patrick Silberstein, Robi Morder, Mariana Sanchez, Hélène Roux, Elisa Moros, Catherine Samary, Pierre Pelan, Patrick Le Trehondat, Sylvain Silberstein, Romain Descottes, Francis Sitel, Armand Creus, Jean-Paul Bruckert, Eva Roussel, Irène Paillard, Stefan Bekier, John Barzman, Laurence Boffet, Nara Caldera, Hortensia Ines, Julien Troccaz, Jan Malewski, Vincent Présumey, Julien Salingue, Michel Lanson, Franck Gaudichaud, Didier Epsztajn, Patrick Farbiaz
(India) Jairus Banaji, Rohini Hensman
(Italia) Antonella Marazzi, Roberto Massari, Michele Nobile, Riccardo Bellofiore, Oreste Scalzone, Laris Massari, Giorgio Amico, Andrea Furlan, Giovanna Vertova, Liben Massari, Dario Giansanti, Cinzia Nachira, Anna Della Ragione, Walter Baldo C., Andrea Coveri, Marco Noris, Brunello Mantelli, Gustavo Rinaldi, Debora Trevisi, Daria Lucca, Alessandro Stiglitz
(México) Rafael Mondragón, Manuel Aguilar Mora, Ismael Contreras, Jaime González, Alvaro Vázquez, José Juan Grijalva, Luis Martínez Andrade
(Nederland) Jan Lust
(Österreich) Christian Zeller
(Panama) Ligia Arreaga
(Perú) Hugo Blanco, José-Carlos Mariátegui (nieto)
(Polska) Zbigniew M. Kowalewski, Katarzyna Bielińska, Stefan Zgliczyński, Michał Siermiński, Szymon Martys, Paweł Szelegieniec, Artur Maroń, Jacek Drozda, Paweł Michał Bartolik, Michał Kozłowski
(Suisse-Schweiz-Svizzera) Stefanie Prezioso, Jean Batou
(Suomi) Nina Veikkolainen, Marcello Ganassini
(Україна[Ukraïna]) Hanna Perekhoda, Vladislav Starodubtsev, Taras Bilous, Denys Gorbach, Daria Saburova
(United Kingdom) Alessandra Mezzadri, Gilbert Achcar, Max Civino, Michael Tucker
(United States) Scott Carter, Linda Allegro, Dan La Botz, Sherry Baron, Nancy Holmstrom, Stephen R. Shalom, Tom Harrison
(Uruguay) Gerardo Garay, Gerardo Caetano
(Venezuela) Stalin Pérez Borges